Sam decyduj o swoim szczęściu
Niedawno usłyszałam kazanie, które przypomniało mi moją małą życiową filozofię . Nie to że o niej zapomniałam, ale to kazanie właśnie mi uświadomiło, że mogę o tym napisać. Teraz mam w końcu chwilę natchnienia, więc usiądźcie wygodnie i przeczytajcie a może moja filozofia stanie się waszą. Ale zanim o niej dowiecie się czegoś o mnie. Mam osiemnaście lat, skończone ostatniego dnia maja, czyli niedawno. Kończę właśnie drugą klasę liceum, już niedługo matura, egzamin dojrzałości, który do marca tego roku był dla mnie jakimś odległym mitem, wcale nie strasznym. Jednak przy okazji wyjazdu na zakończenie projektu Erasmus poznałam tegorocznych maturzystów i matura przestała być dla mnie tym mitem, o którym mówiłam a stała się przerażającą rzeczywistością. Nie myślcie, że wzięłam się w garść dopiero w marcu, co to to nie. Zawsze dość dobrze się uczyłam i szanowałam szkołę i nauczycieli. Druga klasa liceum była dla mnie rozpoczęciem nowego rozdziału. Z perspektywy czasu widzę jak bardzo si